Het coronavirus heeft de wereld in zijn macht. Want voor de risicogroep is het sowieso een gevaarlijk virus. En als je niet goed om je hygiëne let, besmet je zo een ander ermee, met alle gevolgen van dien. Het sociale leven vertraagt. Evenementen worden afgezegd. Wellicht zit je thuis, omdat je nu niet mag werken. Of ben je ondernemer en zie je in een rap tempo je opdrachten verminderen. Kinderen krijgen nu thuis onderwijs, dus heb je een nieuwe rol erbij: juf of meester van je eigen kind (en daar ben je wellicht niet voor opgeleid). In de supermarkt vind je lege schappen; wat moet je nou weer eten vandaag (juist nu wil je ècht gezond eten). Tja… corona zorgt voor veel onzekerheid.
Wat gebeurt er als je als coeliakiepatiënt het coronavirus krijgt?
Één voordeel: het brood in de schappen mag dan wel hard gaan; het glutenvrije brood is (nu nog?) vaak wel op voorraad. Maar ja, je eet glutenvrij omdat je misschien coeliakie hebt. Wat gebeurt er dan als je het coronavirus krijgt? De glutenvrije diëtist, Lisanne Bosch, vertelt op haar Facebookpagina duidelijk hoe het zit met de risico’s voor coeliakiepatiënten. Dat filmpje vind je hier.
Momenteel wordt er veel onderzoek gedaan, maar omdat het zó nieuw is, laten resultaten nog even op zich wachten. En ondertussen verspreiden er zich al veel berichten over wat je wel en niet moet doen, wat je wel en niet moet eten. Het ene bericht is echt en het ander is nep. Maar wat is wat?!
Stress verlaagt je weerstand
Kortom veel onzekerheid… En hoe ga je hier mee om? Vecht je er bijvoorbeeld tegen? Wellicht probeer je er heel hard niet aan te denken en door te gaan met je taken van de dag. Of installeer je jezelf voor de tv en laat je je afleiden door films en series (en chips…). En wat doet dat voor je? Voelt dit oké voor je? Of word je er alleen maar meer moe van. Misschien verhoogt het zelfs je stresslevels. En dat is het laatste wat je wilt in deze situatie, aangezien stress je weerstand verlaagt!
Er niet aan denken lijkt dus ook geen optie. Waarom eigenlijk? Laat ik je een andere vraag stellen: denk nu eens heel hard NIET aan een roze panda in een groene tutu. En… lukt het? Hoogstwaarschijnlijk niet. Je hersenen kunnen een ontkenning namelijk niet onthouden, dus blijf je onvermijdelijk aan die panda denken. En datzelfde geldt voor die onzekerheid: hoe hard jij ook je best doet niet aan die onzekerheid te denken, hij zal er altijd zijn. En hoe harder je er tegen vecht, hoe vermoeider je wordt.
HOE accepteer je die onzekerheid?
Wat werkt dan wel? Ga eerst eens bij jezelf na hoe die onzekerheid voelt. Voelt het als een baksteen op je maag. Of voelt het als een zwaar gewicht om je schouders. Of als een knoop in je darmen. Of als slappe, bibberende knieën. Ga na wáár in (of op) je lichaam je die onzekerheid voelt. En hoe voelt het: is het zwaar of juist licht, is het hard of voelt het zacht, is het glad of juist ruw. Maak er een beeld bij. Wellicht hoor je ook nog geluiden als je aan dat gevoel denkt. Of ruik je iets. Iedereen neemt gevoelens op zijn eigen manier waar. Neem even een paar minuten de tijd en ontdek hoe jij dat doet.
Heb je gemerkt wat dit met je deed? Door die onzekerheid te objectiveren, nam je er even afstand van. Dat helpt al. Je vocht er ook niet tegen, omdat je het er even liet zijn. Dat scheelt weer een hoop energie! (Die kan je gelijk nuttiger inzetten.) Om het accepteren van de onzekerheid nog meer te helpen, kan je dat beeld/ gevoel die je hebt van de onzekerheid nu meer ruimte gaan geven. Ga weer even terug naar die ruwe baksteen op je maag, die ook nog eens een partij herrie maakt waar je u tegen zegt. (Zo ziet het er in ieder geval bij mij uit; jij neemt de onzekerheid waarschijnlijk anders waar.) Bedenk nu dat je letterlijk meer ruimte gaat maken voor dat gevoel. Maak de ruimte er om heen groter en groter. Maak jezelf als het ware groter, blaas jezelf op als een ballon. Het heeft nu ècht de ruimte. Adem door dat gevoel van die onzekerheid heen. Laat de lucht door en om dat gevoel heen stromen. Blijf dat ademen en ruimte geven even een paar tellen volhouden.
En hoe is het nu? Dit is acceptatie. Het gevoel erkennen en ruimte geven. Merk maar op wat het met je doet. Het is geen quick fix, want die onzekerheid is er nog steeds. En terecht, want we weten helemaal niet wat de toekomst gaat brengen! Maar zolang je jouw onzekerheid ècht erkent en het ruimte geeft, hoef je er ook niet tegen te vechten. En dat scheelt heel veel energie.
Buiten je comfortzone
Dit is iets wat oefening nodig heeft. Ook bij mij ging het de eerste keren nog niet zo makkelijk. Maar oefening baart kunst. En wellicht is dit heel erg buiten je comfortzone. Weet dat we nu allemaal flink buiten onze comfortzone leven en dat er daar ook weer nieuwe deuren open zullen gaan.
Voor iedereen veel sterkte in deze bijzondere tijd.
